ترجمه فارسی چکیده:

پذیرش غیرارادی برای مراقبت‌های روانپزشکی بستری به لحاظ اخلاق و به شکل گسترده مورد بحث و مناقشه بوده است، با این حال این عمل از نظر قانونی در بیشتر حوزه‌های قضایی مجاز است. در بسیاری از کشورها، قوانین حاکم بر کاربرد پذیرش غیر ارادی معیارهای اصلی را تعیین می‌کند که بر پایه آن‌ها پذیرش غیر ارادی امری مجاز تلقی می‌شود. این ویژگی‌ها به شکل گسترده با خطر آسیب رساندن به خود یا دیگران، نیاز به درمان یا هر دوی آن‌ها مرتبط هستند. در آفریقای جنوبی، کاربرد پذیرش غیر ارادی توسط قانون مراقبت از سلامت روان شماره 17 مصوب سال 2002 کنترل می‌شود (ام اچ سی ای 2002) که معیارهای روشنی را برای هدایت ذهنی درمانگران تعیین می‌کند. قانون ام اچ سی ای 2002 تصمیم‌گیری پزشکان و فرآیند تصمیم‌گیری آن‌ها را ترسیم می‌کند. با وجود این، پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که در عمل، فرآیند تصمیم‌گیری با روشی که در ام اچ سی ای 2002 تجویز شده است، متفاوت است. برای بررسی بیشتر چگونگی تصمیم‌گیری برای پذیرش غیرارادی در عمل، ما با 20 کارشناس مراقبت‌های بهداشت روان مصاحبه کردیم، که همگی آن‌ها تجربه گسترده‌ای در زمینه تصمیم‌گیری برای پذیرش غیر ارادی، کار در بیمارستان‌های منطقه‌ای، محلی و عالی در پنج استان داشتند. همچنین با چهار وکیل مجرب در زمینه سلامت روان مصاحبه کردیم تا بینش‌های بیمار محور آن‌ها را بررسی کنیم. تجزیه و تحلیل ما نشان می‌دهد که تصمیم نهایی برای پذیرش غیر ارادی افراد برای یک دوره ارزیابی 72 ساعته تحت قانون ام اچ سی ای 2002 با مجموعه‌ای از «تصمیم‌های خُرد» توسط طیفی از ذینفعان گرفته شده است، از جمله: 1) تصمیم خانواده یا پلیس برای آوردن فرد به بیمارستان، 2) تصمیم یک پرستار تریاژ برای اولویت دادن به فرد در مسیر مراقبت‌های روانی در مرکز فوریت‌های پزشکی، و 3) تصمیم یکی از اعضای کادر درمان برای تسکین فرد. مشارکت‌کنندگان در مصاحبه‌های ما گزارش کردند که نتایج هر یک از این «تصمیم‌های خُرد» جنبه‌هایی از تصمیم نهایی آن‌ها برای پذیرش غیرارادی یک فرد را نشان می‌دهد. بنابراین، تحلیل ما نشان می‌دهد که تصمیم نهایی برای پذیرش غیرارادی را نمی‌توان به شکل مجزا درک کرد، زیرا پزشکان از طیف گسترده‌ای از اطلاعات بیشتری که از «تصمیم‌های خُرد» پیشین به دست آمده‌اند، استفاده می‌کنند تا تصمیم نهایی خود برای پذیرش را اعلام کنند.

سلامت روان و تصمیم گیری دو جنبه مهم زندگی انسان هستند. سلامت روان به وضعیت بهزیستی عاطفی، روانی و اجتماعی مربوط است، در حالی که تصمیم گیری به فرآیند انتخاب یا انتخاب مسیر عمل از میان گزینه های موجود اشاره دارد. رابطه بین سلامت روان و تصمیم گیری پیچیده و چند وجهی است. هدف این مقاله بررسی رابطه سلامت روان با تصمیم گیری است.

در زمینه تصمیم‌گیری، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و فرآیند شبکه تحلیلی (ANP) دو روش رایجی هستند که کاربران را قادر می‌سازد تا تصمیم های آگاهانه و مؤثری بگیرند. نرم افزارSuperDecisions  ابزاری است که هر دو فرآیندAHP  وANP  را پیاده سازی می کند. این نرم افزار توسط توماس ساعتی و گروه وی توسعه داده شده است. این برنامه از این نظر بی نظیر است که تنها نرم افزار آموزشی رایگانی است که می تواندAHP  وANP  را همزمان انجام دهد.

زندگی پر از چالش است و گاهی اوقات با موقعیت‌های سختی مواجه می‌شویم که ما را ملزم به تصمیم‌گیری های دشوار می‌کند. این تصمیم‌ها می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر زندگی ما و اطرافیانمان داشته باشند. گرفتن بهترین تصمیم در شرایط سخت نیازمند بررسی دقیق گزینه‌های موجود و درک عمیق عواقب اقدامات ما است. در این مقاله، برخی از راهبرد‌هایی را که می‌توان برای گرفتن بهترین تصمیم در موقعیت‌های سخت به کار برد، بررسی خواهیم کرد.

ترجمه فارسی چکیده:
روش‌های بسیاری برای یاری رساندن به طراحان در تصمیم‌گیری بهتر و پایدارتر به ویژه در زمینه طراحی توسعه یافته‌اند. با این حال، تاکنون پژوهش‌های محدودی درباره دیدگاه طراحان در خصوص تصمیم‌گیری در عرصه طراحی انجام شده‌اند. در این مطالعه، از روانشناسی گفتمانی برای تجزیه‌وتحلیل گزارش‌ طراحان از تصمیم‌گیری آن ها بهره‌برداری می‌شود. کوشش طراحان برای توصیف تصمیم‌گیری برای اقدامی قابل شناسایی از دشواری کار آن‌ها حکایت می‌کند. راهبرد‌های گوناگونی برای بیان این که چگونه تصمیم‌گیری با فرآیند طراحی سازگاری دارد، به کار می‌روند. شرح چگونگی تصمیم‌گیری دربرگیرنده تصمیم‌گیری منطقی است. به نظر می‌رسد که تصمیم‌گیری منطقی با «اذعان» شهودی تضعیف می‌شود. در این مقاله به جای طراحان، از سایر ذینفعان در به تصویر کشیدن تصمیم‌های پایدار بهره‌برداری می‌شود. یافته‌ها نشان می‌دهند که تصمیم‌گیری سازه‌ای انعطاف‌پذیر است که می‌تواند برای توضیح اقدامات گوناگون به کار رود.

Bias: سوگیری: جانبداری یا تعصب در تفسیر اطلاعات و به کارگیری آن در موقعیت تصمیم گیری.

Binary: باینری: دارای دو امکان.

Casual attributes: ویژگی‌های اتفاقی: تخصیص علل به نتایج یا رویدادهایی که مشاهده می‌شوند.

آزمایشگاه آزمون و ارزیابی تصمیم گیری یا به اختصارDMATEL، تکنیکی است که معمولاً در تصمیم گیری برای ارزیابی گزینه های جایگزین با در نظر گرفتن چندین معیار استفاده می شود. این تکنیک در دهه 1970 توسط توماس ساعتی که یک ریاضیدان و مشاور تجاری بود، ابداع شد. تکنیک DMATEL به شکل گسترده در زمینه های گوناگون مانند تجارت، مهندسی و علوم اجتماعی به کار می رود. این تکنیک برای ارزیابی تصمیم های گوناگون مانند انتخاب تأمین کننده، انتخاب مکان برای یک کسب و کار جدید و انتخاب بهترین نامزد برای یک شغل مورد بهره برداری قرار گرفته است. این مقاله تکنیک DMATEL، کاربردها و مزایای آن را مورد بحث قرار خواهد داد.

تصمیم گیری و تصمیم سازی دو اصطلاحی هستند که بیشتر اوقات به جای یکدیگر به کار می روند، اما معانی متفاوتی دارند. تصمیم سازی به فرآیند شکل گیری یک تصمیم اشاره دارد، در حالی که تصمیم گیری به اقدام یا اجرای یک تصمیم اشاره دارد. درک تفاوت این دو اصطلاح در هر سازمانی بسیار مهم است، زیرا می تواند به تصمیم گیری موثر کمک می کند و به نتایج مثبتی برای سازمان و ذینفعان آن بینجامد.