عنوان مقاله انگلیسی:
The role of ‘micro-decisions’ in involuntary admissions decision-making for inpatient psychiatric care in general hospitals in South Africa

عنوان مقاله به فارسی: نقش «تصمیم‌های خُرد» در تصمیم‌گیری پذیرش غیر ارادی برای مراقبت‌های روانپزشکی بستری در بیمارستان‌های عمومی آفریقای جنوبی

موضوعات مقاله: تصمیم گیری، تصمیم گیری پزشکی، تصمیم گیری روانشناسی، تصمیم‌گیری پذیرش، روانشناسی، پزشکی، تصمیم‌گیری پذیرش غیر ارادی، پذیرش، قانون پذیرش، قانون پذیرش بیمار روانی، قانون پذیرش بیماران روانی، قوانین پذیرش، قوانین پذیرش بیماران روانی، پذیرش بیمار روانی، مدیریت بیمار، امور بیمارستان، بیمارستان روانی، مقررات بیمار، مقررات بیمارستان، مقررات بیمارستانی، تیمارستان

کلیدواژه ها: تصمیم‌گیری، پذیرش غیر ارادی، درمان اجباری، مراقبت‌های روانی، قانون سلامت روان، مقررات سلامت روان، آفریقای جنوبی

نویسندگان: Marisha Wickremsinhe, Suvira Ramlall, Douglas Wassenaar, Michael Dunn 

عنوان ژورنال: International Journal of Law and Psychiatry

سال انتشار: 2023

متن انگلیسی این مقاله در 8 صفحه با فرمت پی دی اف (PDF) و ترجمه فارسی آن در 26 صفحه با فرمت ورد (Word) قابل دانلود است. 

مقاله دارای 1 جدول است که جزئیات آن با دقت و به طور کامل ترجمه شده است. 

Abstract:

While the ethics of involuntary admission for psychiatric inpatient care is widely contested, the practice is legally permissible across most jurisdictions. In many countries, laws governing the use of involuntary admission set out core criteria under which involuntary admission is permitted; these parameters broadly related to either risk of harm to self or others, need for treatment, or both. In South Africa, the use of involuntary admission is governed by the Mental Health Care Act no. 17 of 2002 (MHCA 2002), which sets out clear criteria to direct mental healthcare practitioners’ decision-making and delineates a process by which decision-making should occur. However, recent research suggests that, in practice, the process of decision-making differs from the procedure prescribed in the MHCA 2002. To further explore how decision-making for involuntary admission occurs in practice, we interviewed 20 mental healthcare practitioners, all with extensive experience of making involuntary admission decisions, working in district, regional, and tertiary hospitals across five provinces. We also interviewed four mental health advocates to explore patient-centered insights. Our analysis suggests that the final decision to involuntarily admit individuals for a 72-h assessment period under the MHCA 2002 was preceded by a series of ‘micro-decisions’ made by a range of stakeholders: 1) the family’s or police’s decision to bring the individual into hospital, 2) a triage nurse’s decision to prioritise the individual along a mental healthcare pathway in the emergency centre, and 3) a medical officer’s decision to sedate the individual. Practitioners reported that the outcomes of each of these ‘micro-decisions’ informed aspects of their final decision to admit an individual involuntarily. Our analysis therefore suggests that the final decision to admit involuntarily cannot be understood in isolation because practitioners draw on a range of additional information, gleaned from these prior ‘micro-decisions’, to inform the final decision to admit.

ترجمه فارسی چکیده:

پذیرش غیرارادی برای مراقبت‌های روانپزشکی بستری به لحاظ اخلاق و به شکل گسترده مورد بحث و مناقشه بوده است، با این حال این عمل از نظر قانونی در بیشتر حوزه‌های قضایی مجاز است. در بسیاری از کشورها، قوانین حاکم بر کاربرد پذیرش غیر ارادی معیارهای اصلی را تعیین می‌کند که بر پایه آن‌ها پذیرش غیر ارادی امری مجاز تلقی می‌شود. این ویژگی‌ها به شکل گسترده با خطر آسیب رساندن به خود یا دیگران، نیاز به درمان یا هر دوی آن‌ها مرتبط هستند. در آفریقای جنوبی، کاربرد پذیرش غیر ارادی توسط قانون مراقبت از سلامت روان شماره 17 مصوب سال 2002 کنترل می‌شود (ام اچ سی ای 2002) که معیارهای روشنی را برای هدایت ذهنی درمانگران تعیین می‌کند. قانون ام اچ سی ای 2002 تصمیم‌گیری پزشکان و فرآیند تصمیم‌گیری آن‌ها را ترسیم می‌کند. با وجود این، پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که در عمل، فرآیند تصمیم‌گیری با روشی که در ام اچ سی ای 2002 تجویز شده است، متفاوت است. برای بررسی بیشتر چگونگی تصمیم‌گیری برای پذیرش غیرارادی در عمل، ما با 20 کارشناس مراقبت‌های بهداشت روان مصاحبه کردیم، که همگی آن‌ها تجربه گسترده‌ای در زمینه تصمیم‌گیری برای پذیرش غیر ارادی، کار در بیمارستان‌های منطقه‌ای، محلی و عالی در پنج استان داشتند. همچنین با چهار وکیل مجرب در زمینه سلامت روان مصاحبه کردیم تا بینش‌های بیمار محور آن‌ها را بررسی کنیم. تجزیه و تحلیل ما نشان می‌دهد که تصمیم نهایی برای پذیرش غیر ارادی افراد برای یک دوره ارزیابی 72 ساعته تحت قانون ام اچ سی ای 2002 با مجموعه‌ای از «تصمیم‌های خُرد» توسط طیفی از ذینفعان گرفته شده است، از جمله: 1) تصمیم خانواده یا پلیس برای آوردن فرد به بیمارستان، 2) تصمیم یک پرستار تریاژ برای اولویت دادن به فرد در مسیر مراقبت‌های روانی در مرکز فوریت‌های پزشکی، و 3) تصمیم یکی از اعضای کادر درمان برای تسکین فرد. مشارکت‌کنندگان در مصاحبه‌های ما گزارش کردند که نتایج هر یک از این «تصمیم‌های خُرد» جنبه‌هایی از تصمیم نهایی آن‌ها برای پذیرش غیرارادی یک فرد را نشان می‌دهد. بنابراین، تحلیل ما نشان می‌دهد که تصمیم نهایی برای پذیرش غیرارادی را نمی‌توان به شکل مجزا درک کرد، زیرا پزشکان از طیف گسترده‌ای از اطلاعات بیشتری که از «تصمیم‌های خُرد» پیشین به دست آمده‌اند، استفاده می‌کنند تا تصمیم نهایی خود برای پذیرش را اعلام کنند.

قیمت: 72000 تومان

برای خرید و دانلود فوری مقاله و ترجمه آن روی نماد "پرداخت آنلاین" در زیر کلیک کنید. پس از تراکنش، چند لحظه صبر کنید تا به صفحه دانلود متصل شوید. در صورت نیاز به راهنمایی، روش پرداخت را مطالعه کنید.