بیشتر وقت ها مغز برای تصمیم گیری به میانبرهایی تکیه می کند که در خود دارد. گاهی تمامی اطلاعات مورد نیاز برای تصمیم گیری را در اختیار نداریم و گاهی هم فقط از مقدار محدودی از اطلاعات موجود استفاده می کنیم. این یعنی که ما معمولاً تنها بر پایه ی واقعیت های محدودی تصمیم می گیریم و یا آن که تصمیم گیری ما بر پایه ی اولین چیزهایی هستند که مطابق با تجربه و دانش قبلی ما به ذهن مان وارد می شوند. این راهبردها به عنوان "اکتشاف" شناخته شده اند و می توانند برای سرعت و چابکی در تصمیم گیری مفید باشند، اما در همین حال می توانند به انواع خطاها نیز بیانجامند. بنابراین، خوب است از این واقعیت مطلع باشیم.