به جز اولیای الهی هیچ کس نمی تواند ادعا کند تصمیم هایی که در طول زندگی گرفته همگی درست و بی عیب و کم و کاست بوده اند. به طور کلی انسان موجودی خطاپذیر است و همواره این احتمال می رود که در تصمیم گیری هایش دچار لغزش و اشتباه شود. اما بررسی زندگی انسان های موفق و مقایسه آن ها با افرادی که چندان موفقیتی در طول زندگی شان نداشته اند، نشان می دهد این گونه افراد افزون بر برخورداری از ویژگی های مشخص و متمایز کننده از توانمندی مهمی برخوردار بوده اند که به آن ها امکان داده پیش از عملی ساختن تصمیم هایشان آن ها را بازبینی و تحلیل کنند و با شناسایی نقاط قوت و ضعفشان، تصمیم های بهتری بگیرند. فراموش نکنیم که زندگی امروز هر فردی تا اندازه ی زیادی نتیجه ی تصمیم هایی بوده که تا کنون گرفته است. اگر بتوانیم تصمیم هایمان را درست تحلیل کنیم، نه تنها تصمیم های بهتری می گیریم، بلکه می توانیم به یک تصمیم ساز خلاق تبدیل شویم.

تصمیم‌گیری نه تنها یک رفتار روزمره، بلکه نوعی توانمندی ذاتی است که خداوند متعال به انسان ارزانی فرموده است. انسان‌ها در هر لحظه از زندگی خود نیازمند تصمیم‌گیری هستند؛ از تصمیم های مربوط به زندگی شخصی گرفته تا تصمیم های شغلی. استعداد و توانمندی خیره کننده ی انسان در تصمیم‌گیری یکی از تمایزهای اصلی انسان نسبت به سایر موجودات است. حیوانات و دیگر موجودات نیز دست به تصمیم گیری هایی می زنند که عمدتاً بر پایه ی غریزه است. اما تصمیم گیری انسان به دلیل برخورداری از موهبت اختیار غیر قابل مقایسه با دیگر جانوارن است. در واقع مهم‌ترین وظیفه‌ هر انسان در طول زندگی گرفتن تصمیم صحیح در زمان درست است.

اما اولین پرسشی که مطرح می‌شود این است که معنای «تصمیم‌گیری» چیست؟ «تصمیم‌ گرفتن» در لغت به‌معنای «تعیین، به‌پایان رساندن، رفع و رجوع کردن و روشن کردن» به‌کار رفته است. بدین ترتیب می‌توان گفت «تصمیم» به‌معنای «از بین بردن آشفتگی ذهنی درباره یک موضوع برای دیدن مسیر پیش رو به سوی یک هدف» است و در نتیجه «تصمیم‌گیری عبارت است از دنبال کردن مسیر یا مسیرهای مشخص شده در چارچوب تصمیم ها با در نظر گرفتن تاثیرات پیگیری این مسیر.»

اما در بسیاری از موقعیت‌های زندگی، تصمیم‌گیری یا یافتن مسیر درست حرکت کار چندان آسانی نیست و انسان با پیچیدگی های گوناگونی رو به رو می‌شود. این پیچیدگی موجب رشد و توسعه ی‌ یک شاخه ی‌ علمی در زیرمجموعه ی‌ علم مدیریت به‌نام «تحلیل تصمیم» شده است. در تحلیل تصمیم تلاش می‌شود با شکستن هر تصمیم به تعدادی تصمیم کوچک‌تر و ساده‌تر که معیار یا متغیر تصمیم‌گیری نامیده می‌شوند،  روش‌هایی برای ترکیب این تصمیم های کوچک‌تر برای دستیابی به تصمیم نهایی ارائه شوند. هدف این است که به تصمیم‌گیر در فرآیند تصمیم‌گیری کمک شود. تحلیل تصمیم به روشن شدن ذهن تصمیم‌گیر درباره ی «چرایی» انتخاب یک تصمیم از میان دیگر تصمیم ها کمک می‌کند.

نکته‌ ی کلیدی این است که هر روش تحلیل تصمیم، تنها در موقعیت‌ خاصی کاربرد دارد و به‌‌همین دلیل روش‌های تحلیل تصمیم گوناگونی در علم مدیریت توسعه یافته اند. بنابراین، برای انتخاب روش مناسب، باید ویژگی‌های مساله‌ مورد نظر بررسی و با کاربردهای روش‌های تصمیم‌گیری مقایسه شود تا بدین ترتیب روش بهینه برای حل مسأله ی‌ مورد نظر مشخص شود.